Geçen yıl bu rotayı yaparken kimi kentler o kadar kalabalıktı ki yürümekte bile zorlandığımızı hatırlıyorum, gecesi farklı gündüzü başka keyifli günlerdi. Yılın bu periyotlarında kimi ülke ve kentlerde kurulan marketler ziyaretçi akınına uğrar. Kentler o denli hoş süslenir ki, bakmaya, gezmeye doyamazsınız. Kış ayının dondurucu soğukları vız gelir, o havadan kopmak, o masalsı ortamdan ayrılmak istemezsiniz. İşte biz de motamot bu hislerle Almanya’da; Aachen, Köln, Bonn, Heidelberg, Stuttgart, İsviçre’de; Basel, Fransa’da; Ribeauville, Riquewihr, Colmar, Eguesheim, Kaysersberg ve Strasburg’u keyifle gezmiştik.
2019 yılındaki tıbbımızın son durağı Fransa’nın Alsace bölgesiydi. Şarap rotası olarak da bilinen, Basel’den Strasburg’a kadar uzanan bölge… Aracınızla bu rotayı yaparken tabiata, yeşile, virajlar ortasındaki köylere bayılacağınızın garantisini verebilirim. Geçen yıl bu bölgede gezdiğimiz Colmar ve etrafındaki köylerden, tabiattan o kadar etkilenmiştik ki bu sene birkaç saatliğine de olsa oralara uğramak istedik. İsviçre seyahatinden dönüşümüzü Fransa üzerinden yaptık.
Fransa koronadan büyük ölçüde etkilenen ülkelerden birisi, uzun periyotlar sokağa çıkma yasağı uyguladılar, önemli kayıplar yaşadılar. Restoran, dükkan, sinema üzere kamuya açık alanlar hala kapalı ve birçok bölgede sokakta maske ekibi mecburî.
Tüm bu önlemleri göz önünde bulundurarak İsviçre kara hududundan sıkıntısız biçimde Fransa’ya geçiş yaptık, 30 dakika sonrasında Eguesheim’deydik. Geçen sene içerisinde yer bulamadığımız otopark boştu, ancak girişindeki rengârenk tabela tıpkı heybetiyle yanıyordu. Aracımızı park edip yürümeye başladığımızda köyün içerisinde maske takmanın mecburî olduğunu, aksi durumda 134 Euro para cezası ödememiz gerektiğini gördük.
Çabucak maskelerimizi taktık, fotoğraf çektirdiğimiz anlar dışında hiç çıkarmadık, boş sokaklara karşın… Köyün içerisinde dolaşmaya başladığımızda her yerin geçen yılki kadar hoş, ayrıntılı süslendiğini gördük. Lakin tüm mağazalar, restoranlar kapalıydı, köy terk edilmiş üzereydi. Sokaklarda tek tük, bizim üzere meraklı birkaç kişi dışında kimse yoktu.
İçimiz burkuldu, geçen yıl “Her şey çok hoş fakat keşke bu kadar kalabalık olmasa” dediğimiz anlar kulaklarımızda çınladı. Köylerin meşhur noktalarında fotoğraf çektirmek için sıra bekleyen insanları hatırladıkça, boş sokaklarda yürümek daha da burktu içimizi. “Umarız seneye her şey eskisi üzere olur” diyerek ayrıldık köyden. Bölgedeki öbür köyleri de süratlice gezdik, maalesef hepsi birbirinin aynısıydı.
Son 1 yıldır birçok insanın canını yakan korona, tıpkı bir sinema sahnesi üzere boşaltmıştı Alsace köylerinin sokaklarını… Geriye maskeli yüzlerimizle biz ve umutsuzsa sokakları bekleyen yeni yıl süsleri kalmıştı.
{sitename}
