Ulukışla ilçesine bağlı Kılan köyünde oturan 65 yaşındaki Süleyman Erol, yaklaşık 10 yıldır en eskisi 300 yıllık olan mavzer, çan, el, tarım ve müzik aleti, körük, örs, çevirmeli telefon, gramofon üzere eşyaları topluyor. Erol, bunları, konutunun yanına inşa ettirdiği, kapısına da 1930’lu yıllardan kalma kapı taktırdığı 45 metrekarelik odada sergiliyor.
Erol, AA muhabirine yaptığı açıklamada, torununun düveni tahta olarak niteleyip bu aleti tanımamasından etkilendiğini, bu kültürü korumak ve gelecek jenerasyona bırakmak için antika eşyaları toplamaya karar verdiğini söyledi.
Sergilediği eşyaları satın aldığını belirten Erol, şunları kaydetti:
“Ecdadımızın kullandığı Fransız malı mavzeri Mersin’den bir bayandan aldım. O vakitler 400 lira para verdim. Osmanlı vaktinde ağır mahkumlara takılan bir pranga var, yaklaşık 200 yıllık. Bir kilise çanı var, tarihi 1817. Yaklaşık 100 yıllık körük var. 100 yıllık müzik aleti cümbüş var. Dedelerimizin kullandığı çevirmeli telefon, yaklaşık 60 yıllık. Bunlar daima kültür mirası. Burada yaklaşık 250-300 yıllık kültür mirası var. Her türlü konut, el, tarım, müzik aleti var. Çok değişik camız hamudu var, hiçbir hamut ona benzemez. Ulusal boksörümüz Cemal Kamacı’nın eldiveni, çalışma aparatlarının bende olması gurur verici. Antalya Adliyesi’nde kullanılan bir daktilo var. Üzerinde damga ve mühür var. Kim bilir kimlere ne kadar ceza kesildi, af oldu. Bunu emekli bir hakimin hanımından aldım.”
Ziyaretçiler çocukları ve torunlarını getiriyor
Erol, topladığı antika eşyaları, meskeninin yanına yaptırdığı yaklaşık 45 metrekarelik odada koruma ettiğini; antikaları görmeye, özellikle öğretmenlerin ve araştırmayı seven ziyaretçilerin geldiğini söyledi.
Ziyaretçilerin bazen yanlarında çocukları ve torunlarıyla geldiğini tabir eden Erol, çocukların “Dede, siz çok sıkıntı kurallar altında yaşamışsınız o vakitler. Bunlarla hayat mı geçer?” dediğini aktardı.
Erol, topladığı kağnıları, at otomobillerini, sabanları, pullukları, tarım aletlerini, antika eşyaları ve eski paraları sergilemek için yetkililerden, köye müze yapılmasını istedi. Erol, şöyle devam etti:
“Bu kültürel mirası orada sergilemek isterim. Benim ismim çok da kıymetli değil. Antikalarım yalnızca bu gördüğünüz eşyalardan ibaret değil, eski paralarım da var. 1940’lardan kalma metal paralarımız var. Müze oluşturacak bir birikimimiz var, fazlası var, eksiğimiz yok. Bu alet ve edevatları gelecek kuşağa aktarmak istiyorum. Hatta müzenin ölünceye kadar hizmetçiliğini yapmayı misyon bilirim.”
“İnsanlar ellerindeki tarihi kıymet eşyaları bize getirsinler, fiyatıyla alalım. Temizleyelim, koruyalım ve geleceğe aktaralım.” diyen Süleyman Erol, bu kültürel mirasın, ecdat yadigarı eşyaların korunmasını kendisine misyon edindiğini belirtti.
Erol, “Bunların yok olup gitmesinden vicdanen rahatsız oluyorum. Şayet bu kültürü yok edersek kaybedersek, sahip çıkmazsak, gelecek jenerasyon nereden geldiğini nereye gideceğini bilemez.” diye konuştu.
{sitename}