◊ 2 Ocak, Oğlak burcu… Nesi daha yorucu: Çok gerçekçiliği mi, fazla sebatkârlığı mı?
– Hayal kur uç, uç, lakin aklını da yanına al! Gerçekleri kabullenmek lazım. Fakat sonlarımı zorlamayı da denedim ben. Hayallerimin ötesinde bir yere ulaşma bahtım, sevgi ve hürmetle alkışı tatma talihim oldu iyi ki.
◊ Oğlak karamsarlığı… Bardağın yarısı boş mu, dolu mu yani?
– Yükselen burcum Terazi olduğu için mi bilmem, “Oğlak karamsarlığı” yaşamıyorum. “Dolu tarafından bak” denir ya… Moralim bozulmasın diye bardağa bakmam bile. Zira külliyen boş da olabilir. Daima gayret etmek lazım. Bardak boşsa bile, olmayacak olsa bile hayaller kurar, umuda seyahat yaparım… Sevgi en çok gereksinimim olan şey. Sevinç de en çabuk kana karışan ilacım. Beni asıl zorlayan, üzülünce hasta olmam.
◊ 7 aylıkken erken konuşmaya başlamışsınız ancak 2 yaşında yürümüşsünüz. İleri zekâ mı, tembellik mi?
– Meğer annem ben düşmeyeyim diye oturduğum yere yastıklarla duvarlar örüyormuş. Bir gün onları kaldırıp “Hadi emekle bari” deyince ben tıpış tıpış yürümüşüm. (Gülüyor) Çok erken konuşmam anneme nazaran ileri zekâ olarak abartılmış lakin sonra ilkokul 2. sınıfta matematikten zayıf almamla son bulmuş bu efsane…
◊ Ankara Koleji’nde yatılıyken kısa saç, oğlan çocuklarıyla hengame, karnede kırık notlar… Hâkim babayla daima kent değiştirmeye mi,
anne-babanın ayrılmasına mı isyan?
– Annemle babam… Onlar ayrılınca çok yaramaz; ağaçların, çocuk parklarının zirvelerine tırmanan bir çocuk olmuşum. O parlak çocuk imajı yerle bir olmuş. Yaşım sınıfımdakilerden küçük olduğu, bir de sarışın, kısacık saçlı bir kız olduğum için “Civciv” diyorlardı bana.
◊ Gençken ikisini de yapmışsınız… En çok hangisini severdiniz: Halk dansları mı, ritmik jimnastik mi?
– Halk danslarını da, ritmik jimnastiği de çok severek yaptım, ayıramam.
◊ Bu dördüncü kitabınız. Yararlı olmak mı, iz bırakma eforu mı?
– Boş durmayı sevmiyorum. Hayattan öğrendiklerim, bir çay sohbeti üzere, hatta bazen tartışarak kitaba dönüştü. Bana iyi gelen her şeyi paylaşmak, o hoşluğu çoğaltmak istiyorum. Okumak, notlar almak, bir şeyler yazıp çizmek hayatıma mana katıyor.
Hayatımız bir misafirlik ve bir sefere mahsus. Provası yok, geriye alabilmek yok, tekrarı yok… Ona nazaran… Son yaşadığım sepsis koması da hayatın ne kadar pamuk ipliğine bağlı olduğunu gösteren bir örnek. Kıl hissesi kurtuldum vefattan. Sıhhat en değerli şey hayatta. Sıhhatinize bir kapital üzere, mümkün olduğu kadar iyi ve organik beslenerek itina gösterin. Güzelleşmekten çok sıhhat için, az da olsa disiplinli antrenman yapın.
BİR PERİYOT UÇAK VE GEMİ BİLETİ SATTIM
◊ Oyuncu olmasaydınız… Kayıt yaptırdığınız arkeolojiye mi devam ederdiniz, annenizin yolundan gidip yeğeniniz Zeynep Tosun üzere
modacı mı olurdunuz??
– Ankara Koleji’ni bitirdiğimde mimar olmak için ODTÜ’de okumak istedim. Lakin bizi dikiş dikerek geçindiren annem merdivenden düşüp belini incitince, uçak ve gemi biletleri satan Katoni şirketine girip çalışmak zorunda kaldım kısa bir süre.
Arkeoloji kısmına sadece devam zaruriliği olmadığı için girmiştim. Artist mecmuasının açtığı müsabakayı kazanınca direktör Memduh Ün’ün Ankara’ya kadar gelip ikna etmesiyle annemle kendimizi İstanbul’da bulduk.
◊ Sinemayı bırakmak… Tercih mi, mecburilik muydu?
– Sinemada tam kendime nazaran en manalı devri yaşıyordum ki, hayatımıza televizyon girdi. Televizyonun gelişiyle beşerler yeni oyuncaklarıyla konutlarına kapandılar. “Dallas”, “Aşk Rüzgârı” üzere dizilerle yepisyeni dünyalarda gezinmeye başladılar. Sinema salonları seyircisiz kaldı.
Sonra seks sinemaları furyası başladı. Kendi hesabıma Yeşilçam periyodunun bittiğini düşündüğüm için “Sinema beni bırakmadan ben onu bıraktığımı” ilan ettim. Kadın-erkek ortasındaki bir aşk bağlantısı üzere, starlık beni terk etmeden, ben onu terk ettim.
HAYAT BİLGİSİ
Kayıp bürosu yok ki eski dostları bulasın…
◊ Sizce hoş lakin yoksul doğmak mı avantajlı, varlıklı ancak yakışıksız mi?
– Herkes bebeklerin bile hoş olanlarına sempati duyar, daha sevecen davranır. Bu bebek güzellerin büyüdüklerinde hem aşk hem de iş hayatında seçme imkânı daha fazla olur. Hatta genç kız çok hoşsa, fakirse bile birçok vakit ömür ona art çıkar ve yoksul gelip yoksul gitmez.
◊ Pekala para saadet getirir mi, getirmez mi?
– Konfor garanti de mutluluğun garantisini veremeyeceğim. O işler daha çok taht ve baht sıkıntısı. Memnunluğu bitmek tükenmek bilmeyen bir iştahla bir şeyler satın almakta sanıyoruz. Meğer tek bir hayatımız var. Hayatı güzelleştirmek için olmalı projeler.
◊ Hatır için çiğ tavuk… Yenir mi, yenmez mi?
– Dostlar hayatımızın tam ortasında. Sıkıntımızı kendi sıkıntısı, sevincimizi kendi sevinci üzere yaşayan dostlarımız varsa, hayattaki en büyük serveti kazanmış sayılırız. Omuzunda ağladığın bir arkadaş kadar değerlisi olabilir mi? Bu türlü dostlar bulduğunuzda sıkıca sarılın, kaybetmeyin onları. Dostluk ofisi yok ki başvurup yeni arkadaşlar edinebilesin. Yahut kayıp ofisi yok ki eski dostları bulasın.
◊ Hangisinden daha çok korkarsınız: Palavradan mı, yılandan mı?
– Palavradan daha çok.
◊ Saz çalıp anı yaşamak mı, geleceğe hazırlanmak mı?
– Hayatı ve yaptığın işi hiç ölmeyecek üzere ciddiye almalısın. Elinden geleni yaptıktan sonra da yarın ölecekmiş üzere yaşa… Birbirine çok tezat üzere görünen bu iki görüş çok sıkıntı lakin imkânsız değil.
◊ Saz demişken… Bütün müzik aletlerini çalabilmek mi, bütün sporları yapabilmek mi?
– Müzik aletleri. Sporun sıhhat için, gençlik için, moral için kıymetli olduğunu bilirim fakat yapmam.
◊ Sofrada hangisine tahammül daha zordur: Obura mı, gevezeye mi?
– Obur ve geveze ben olmayayım da… (Gülüyor) Gerisi problem değil.
◊ 25 yaşına dönmek mi, Dolmabahçe Sarayı mı?
– Ne Dolmabahçe ne de 25 yaşına geri dönmek… Yalnızca, ailem, sevdiklerim ve dostlarımla sevgi ve şefkati hissettiğim bir vakit dilimi…
TANINAN ŞEYLER
Cem Yılmaz’ın gösterilerinde koltuktan düşerim
◊ İkisinden de etkilendiğinizi söylüyorsunuz: Dostoyevski mi, Proust mu?
– İkisinin de yeri başka. Bu edebiyatçılar, biraz uçuk arkadaşlar. Şizofrenik durumları var. Yazarken başlarından geçenleri güya bir oburu yönlendiriyor.
◊ Yeşilçam’dan: Tarık Akan mı, Ediz Hun mu?
– Unutulmayan efsane Tarık Akan, kartpostallarıyla genç kızların sevgilisiydi. Oynadığı sinemalar Cannes üzere pek çok şenlikte mükafatlar kazandı. Çok genç yaşta kaybettik. Ediz Hun ise hiç yaşlanmıyor ve daima güzel. “Ankara Ekspresi” sinemasıyla Altın Portakal’ı kazanmak unutulmaz bir anı benim için.
◊ Pekala şimdikilerden Kıvanç Tatlıtuğ mu, Burak Özçivit mi?
– Bu isimleri yarıştırmak çok hoşuma gitmiyor. Kıvanç’ın Oscar’a aday adayı olan sinema ve dizilerde aksi rollerdeki başarısı inanılır üzere değil. Burak Özçivit’e ise yurtdışında bile çok ilgi var.
◊ Beren Saat mi, Serenay Sarıkaya mı?
– Beren bir müsabakada yeteneği ve hoşluğuyla çabucak parladı. Serenay için tam bir Türk hoşu diyemeyeceğim. Avrupai bir tip. Lakin her oynadığı rolde acayip başarılı ve “Bundan daha iyi oynanamazdı” dedirtiyor beşere. Büyüleyici bir yanı var.
◊ Hangisine daha çok gülersiniz: Cem Yılmaz mı, Cet Demirer mi?
– Cem Yılmaz’ın gösterilerinde koltuktan düşecek kadar gülerim. Cet Demirer’in sinemalarına de bayılırım. Hele Demet Akbağ’la gangsterlerin eline geçtiklerinde yaptıkları kör taklidine…
ÖZEL SORUNLAR
Aşkın tersi nefret
◊ Aşkın aksisi: Nefret mi, kayıtsızlık mı?
– Sevginin aykırısı kayıtsızlık olabilir fakat aşkın zıddı nefret bence.
◊ Evlilik… Aşkı öldürür mü, uzatır mı?
– Aşk, evlenince biter diye bir kural yok. Kıymetli olan sevgiye dönüşmesi… Yaşlandıkça, birebir meskende yaşamakla aşk dönüşür. Bir arada umutları, sevgiyi çoğaltıyorsanız, “Sana gereksinimim var” demeden bile birbirinizin yanında oluyorsanız maya tutmuş demektir. Bizim ilgimizde (eşi Sönmez Köksal’ı kastediyor) bunlar var. Tünelin sonundaki ışığı bir arada görebiliyoruz.
◊ Otoriter anne mi, arkadaş anne mi oldunuz?
– Anneler ve babalar evlatlarına arkadaş kadar anlayışlı ve yakın olmalı. Lakin arkadaşın yeri başka, annenin yeri farklı. Çocukların, hudutları çizecek bir anneye muhtaçlığı var. Fiziki olarak setteydim ancak aklım daima konuttaydı. Oğlumla gereğince, gönlümce ilgilenemiyordum. Daima suçluluk duyuyordum bundan. Hele daha 5 yaşında “Yumurcak” sinemasıyla kendisi en büyük yıldız oluveren bir evladınız (İlker İnanoğlu) varsa… O telaş hiç bitmiyor. Oğlunuz büyüse, kocaman bir adam olsa bile.
◊ Pekala sonradan çocuk mu, torun mu ağır basıyor?
– Oğlumun sevgisinin önüne ne geçebilir? Bebek, küçük çocuk sevmek, okşamak öbür bir keyif. Torunum Los Angeles’ta yaşıyor. Özlüyorum onu lakin çok sık bir ortaya gelemiyoruz. Oğlumla da onun oğluyla da ortamızda daima bu hasret duygusu…
KÜÇÜK KEYİFLER
Yeni bir gün nasip olunca şükrediyorum
◊ Birinden vazgeçmek zorunda kalsaydınız… Kırmızı et mi, deniz mahsulleri mi?
– Midemden tüpten beslendiğim için ikisi de yok maalesef. Laktozsuz, glütensiz, eksik olan proteini dengeleyen kimyevi mama var yalnızca. Ancak evvelden olsa acısız, soğansız Adana kebap derdim.
◊ Deniz-kum-güneş mi, orman-ağaç-temiz hava mı?
– Denizi göreyim de neresi olursa olsun, fark etmez.
◊ Tavla mı, satranç mı?
– Tavla da satranç da bilmiyorum maalesef. Kitabı tercih ederim.
◊ Bir şeyi gece planlamak mı, sabah planlamak mı?
– Ben tam bir sabah insanıyım.
◊ Pekala gündoğumu mu, günbatımı mı?
– Gündoğumu beni büyülüyor. Her seferinde yeni bir güne daha uyanmak… Nasip olunca şükrediyorum.
GÜNDELİK HALLER
Gece yatarken hiçbir şey duymuyorum
◊ Yatılı konuk geldi, horlamasından uyunmuyor. Uyandırır mısınız, uykusuz mu kalırsınız?
– Sağ kulağım ameliyatla iptal edildi. Sol kulağımla da lakin aletle duyabiliyorum. Yatarken onu da çıkardığım için hiçbir şey duymuyorum.
◊ Hatırlamadığınız biri size samimi davranıyor. Yekten hatırlamadığınızı mı söylersiniz, dolambaçlı sorularla kim olduğunu mu anlamaya çalışırsınız?
– Kim olduğunu çıkarmaya çalışıyorum. Herkesi hatırlamak mümkün olsaydı keşke…
HİÇ DÜŞÜNMEDEN SÜRATLİ HIZLI…
◊ Uçakta/otobüste ha teğe omuzunuzda uyuyan bir teyze var. İnce ince ittirir misiniz, hostese mi şikayet edersiniz??
– İnce, ince… (Gülüyor)
◊ Cem Karaca mı, Barış Manço mu?
– Barış.
◊ Gittiğiniz mangal partisinde köfteleri beğenmediniz. Tabakta mı bırakırsınız, çaktırmadan köpeğe mi verirsiniz?
– Köpeğe.
◊ Nâzım Hikmet mi, Orhan Veli mi?
– Nâzım.
◊ Bodrum mu, Çeşme mi?
– Bodrum.
Hürriyet
