Metropolün karmaşasından kaçıp hava almak için bu hafta istikametimizi kuzeye çevirdik. Bizim üzere hafta içi çalışanlar için kalabalıktan uzak, toplumsal uzaklıklı ve çokça tabiatta vakit geçirmeye uygun köyler İstanbul’un Karadeniz kıyısında sıralı… Rotamızı Karaburun, Yeniköy ve Durusu olarak belirleyip yola çıktık. Başakşehir, Arnavutköy istikametinden köy yollarından geze geze gitmeyi tercih ettik lakin daha süratli bir rota için Kuzey Anadolu Otoyolu tercih edilebilir. Yol uzunluğu farklı köylerden ve Terkos olarak bildiğimiz Durusu Gölü’nün yanından geçip Karaburun’a giriliyor.
Tipik bir Karadeniz köyü. Bahta bakın ki köy pazarı cumartesileri kuruluyor. Pazar dediysem, kısacık bir caddede sağlı sollu birkaç tezgâh var. Olsun, etraftaki üreticilerden gelen çıtır çıtır yeşillikler sabah toplanmış, mis… Birkaç kasa da Karadeniz hamsisi var, pırıl pırıl lakin maalesef çok küçükler…
Pazarın başındaki köy kahvesi, birinci durak. Soluklanmak ve çevreyi sorabileceğiniz Karaburunlularla sohbet için ülkü. Fırın, market, kasap üzere tüm alışveriş gereksiniminizi bu meydandaki dükkânlardan alabilirsiniz. Kahve molasının akabinde kıyıya inip sola dönerseniz köyün içine ve fenere hakikat tırmanacaksınız. Sağda göz alabildiğine uzanan kumsal var. Büyük liman balıkçı tekneleriyle dolu.
Köyün içine hakikat yokuşu tırmanıp fenere çıkılıyor. Feneri 1860’ta Fransızlar inşa etmiş, akabinde da İngilizler bir gemi kurtarma yani tahlisiye teşkilatı kurmuş. Fenerin bulunduğu alan eski bir Ceneviz kalesiymiş fakat kaleden eser yok. Kıyı Emniyeti Genel Müdürlüğü’nün sitesinde yazdığına nazaran denizden 54 metre yükseklikteki fenerin kulesi 12 metre. 15 milden görülebilen çakar fener, her 5 saniyede bir yanıp sönüyor ve ışık gücü bakımından dünyanın üçüncü büyük feneri. Yepyeni bakır kubbesinin yanlarındaki yağmur suyu saçakları aslan başlarıyla süslü. Saçaklarda biriken sular, aslanların açık ağızlarından akması için tasarlanmış.
Romantik bir piknik
Fenerin yepyeni yapısı korunuyor; epey bakımlı. Bahçedeki direk ve direğe gerili uzun halat, berbat hava kurallarında sığ tabanda bir gemi mahsur kalırsa, teleferik sistemiyle yolcuların kurtarılması için kullanılmış yıllarca… Ayrıyeten fenerin denize hakikat eteğinde tel örgüyle çevrili alan Kimsesizler Mezarlığı. Yüzyıllar boyunca denizden çıkan, sahipsiz bireyler buraya gömülmüş. Burun tıpkı vakitte bir korsan yatağı olarak da biliniyor. Yani bölgede efsane çok…
Fener binası kapalı, içine giremeseniz de yanından geçip önündeki uçurumdan görüntüyü izleyebilirsiniz. Biz oradayken iki genç piknik örtülerini tam fenerle uçurumun ortasındaki küçük yeşil alana yaymış piknik yapıyordu. Sinema karesinden fırlamış üzere duran bu türlü romantik bir tertip yapmak isteyenler için iyi bir teklif olabilir.
Uçurumun üzerinden fotoğraf çekip uçsuz bucaksız Karadeniz görünümünü izlemek iç ferahlatıcı. Fenerin olduğu zirveden baktığınızda solda dik kayalıkların tabanındaki kumsallar, sağdaysa ta Yeniköy’e kadar uzanan dümdüz plajlar çok cazip. Yazın buralar çok kalabalık oluyormuş. Belediye, kumsal uzunluğu sık aralıklarla mendirekler yapmış.
Aşikâr ki yazın da hırçın olan denizde yüzmek pek tekin değil. Fenerin bulunduğu kayalıkları fotoğrafladıktan sonra klâsik mimariyi yansıtan sokaklarda yürüyebilirsiniz. Kıyıya indiğinizde maalesef yarım kalmış yazlık inşaatlarıyla dolu beton bir kıyı bulacaksınız. Upuzun kumsal boyunca yürüyüş yapmak yahut bisiklete binmek, paten yapmak mümkün. Kumsalın ucundaysa kömür limanı var. Bölge uzun yıllar maden alanı olarak kullanılmış. Köylüler ya madenci ya balıkçı zati. Kıyıdaki birkaç balıkçıdan birine oturup açıklardaki gırgırları izleyerek yemeğinizi yiyebilirsiniz.
Gölde kuşları izleyin
Biz buradaki seyahatimizi bitirip, geldiğimiz yoldan dönüp Durusu Gölü kenarındaki piknik yerlerinden birinde yemeyi tercih ettik. Tesadüfen girip kuzuları ve hür gezinen koyunları görünce oturmaya karar verdiğimiz Bahçem Piknik Alanı, giriş için araba başına
30 lira fiyat alıyor. Burası aslında bir çiftlik aşikâr ki…
İnekler, koyunlar, tavuklarla ilgilenen çalışanlar var. Epey tertipli ve çok sakin. Yandaki ağaçlık alan kamp yapmaya da uygun. Gölün üzerine uzanan iskelede oturup kuş müşahedesi yapabilirsiniz. Biz sazlıklarda dinlenen birkaç balıkçıl ve ördek yavruları gördük. Mangal servisi yapıyorlar, siz de yanınızda götürdüklerinizle kendi pikniğinizi yapabiliyorsunuz.
İstanbul’un su muhtaçlığını karşılayan ve Terkos ismiyle bilinen Durusu Gölü, eski bir lagün. Girişi vakitle kapanıp yarı tuzlu bu gölü oluşturmuş. 1883’te kıyısına bir terfi merkezi ve pompa istasyonu kurulmuş fakat öyküsü yüzyıllar öncesine dayanıyor. Roma İmparatoru Konstantin tarafından yaptırılan su kemerleri Vize’den başlayıp Terkos Gölü’nün güneyinden geçerek İstanbul’a asırlarca su taşımış.
Yıkılmış kemerleri görecek kadar vaktimiz yoktu, güneşi göle batırıp kuşlarla vedalaşırken günün sonunda gökyüzündeki binlerce leyleklik bir sürüye selam verdik. Bu da seyahatin ikramı oldu… Ne derler bilirsiniz: “Leyleği havada gören, o yıl çok gezer!” Ve burası leyleklerin bahar göçü rotasında.
{sitename}
