Tia Wimbush ve Susan Ellis, 10 yılı aşkın vakittir ABD’nin Georgia eyaletinin Atlanta kentinde bulunan bir çocuk hastanesinde çalışıyordu.
İkisi de bilgi teknolojileri departmanında vazifeliydi bu nedenle birbirlerini tanıyorlardı. Fakat çok yakın bir bağa sahip oldukları söylenemezdi.
Bununla birlikte iki yıl evvel epey değerli bir ortak noktaları olduğunu keşfetmişlerdi. Hem Tia’nın hem de Susan’ın eşi böbrek hastasıydı ve organ nakli için sıra bekliyordu. Fakat uygun organlar bir türlü bulunamıyor, hudut bozucu bekleyiş devam ettikçe ediyordu.
Bayanlar da test edilmiş lakin eşlerine uygun birer bağışçı olmadıkları tespit edilmişti.
LAVABODA ELLERİNİ YIKARKEN KONUŞMAYA BAŞLADILAR
Hayat bu türlü akıp giderken geçen yılın ağustos ayında inanılmaz bir şey oldu.
İki bayan hastanenin tuvaletinde tesadüfen denk geldi. Ellerini yıkarken sohbet etmeye başladılar. Sonuçta iş hayatlarında da mesken hayatlarında da benzeri şartlara sahiptiler ve üzerine konuşacakları çok şeyleri vardı.
Birbirlerine eşlerinin sıhhatini sordular. Nakille ilgili bir gelişme var mıydı? Maalesef yoktu…
Tia, laf ortasında Susan’a “Eşinin kan kümesi ne?” diye sordu ve “0 grubu” karşılığını aldı. Tia’nın eşinin kan kümesi ise AB’ydi.
BUNUN OLABİLME İHTİMALİ NEDİR?
Bayanlar bir an duraklayıp birbirlerine baktılar ve inanılmaz bir gerçeği fark ettiler. Lavaboda ellerini yıkarken eşlerinin hayatını kurtarabilecek bir şey keşfetmişlerdi. Tia Susan’ın eşi için, Susan da Tia’nın eşi için uygun bir donör olabilirdi.
Tia o anları, “Susan’a ‘Bir saniye’ dedim. ‘İkimizin de tıpkı anda eşlerimizle bu türlü bir şey yaşıyor olma ve onlara yardım edebilecek durumda olma ihtimalimiz nedir?'” kelamlarıyla anlattı ve ekledi: “O an ikimiz de test yaptırmamız gerektiğine karar verdik.”
Yapılan antikor testlerinde iki bayanın da oburunun eşi için kusursuz uyumlu bir donör olduğu ortaya çıktı. Bunun üzerine Mart ayında Tia böbreklerinden birini 41 yaşındaki Lance Ellis’e, Susan ise böbreklerinden birini 45 yaşındaki Rodney Wimbush’a bağışladı.
İki nakil de Piedmont Atlanta Hastanesi’nde gerçekleştirildi. Ameliyatlar o kadar iyi geçti ki hem Lance hem de Rodney büsbütün düzgünleşti ve aile uzunluğu uzun tabiat yürüyüşlerine bile çıkabilir hale geldiler. Tia, “İkisi de sıhhatlerine kavuştu ve ömürleri yıllarca uzadı. Uzun yıllar boyunca diyaliz tedavisi gördükten sonra şu anki hayat kalitelerine şahit olmak harika” diye konuştu.
Tia Wimbush
İKİ EŞ DE BÖBREK İÇİN SIRADA BEKLİYORDU
Tia’nın böbreği tabela üreten bir şirketin yöneticisi olan Lance Ellis’e nakledilen birinci organ değildi. Lance’e 2017 yılında annesinin böbreği nakledilmiş lakin Ağustos 2019’da bedeninin bu organı reddettiği ortaya çıkmıştı. Bunun üzerine Lance ulusal böbrek nakli bekleme listesine alınmıştı.
Öteki yanda bir lisede matematik öğretmeni olan Rodney Wimbush da 2020 yılından beri bekleme listesindeydi. Birkaç hafta boyunca çok uyku hali ve mide bulantısı şikayeti yaşayan Rodney’e böbrek yetmezliği teşhisi konmuştu.
Amerikan Böbrek Vakfı’nın datalarına nazaran, ABD’de ulusal böbrek kadavra bağışçısı bekleme listesindeki şahısların nakil için en az 5 yıl beklemesi gerekiyor. Lakin Tia da Susan da eşlerinin bu kadar uzun bir mühlet dayanabileceğinden emin değildi.
42 yaşındaki Susan, “Tia’yla antikor testlerimizi yaptırdığımızda her şey yüzde 100 olumlu çıkınca, teşebbüsümüzün işe yarayacağı teyit edilmiş üzere oldu” dedi. 45 yaşındaki Tia ise, “İkimizin de böbreklerimizden birini vererek eşlerimizi diyalizden ve beklemekten kurtarabileceğimizi bilmek bizi çok rahatlattı” sözlerini kullandı.
AHENKLERİ HEKİMLERİ BİLE ŞAŞIRTTI
Piedmont Atlanta Hastanesi’nin böbrek nakil programının tıbbı yöneticiliğini yapan nefroloji uzmanı Dr. Christina Klein ise bu formda kendi kendine eşleşen insanların bu derece uyumlu olmasının çok ender görülen bir durum olduğunu söyledi. “Şahsen ben hiç bu türlü bir şeye şahit olmadım” diyen Klein şöyle devam etti: “Bu biçimde ikilileri ulusal nakil programlarına yerleştirdiğimizde, uygun bir bağışçı için aylarca hatta yıllarca bekledikleri oluyor.”
Lance’in Aralık ayında pıhtılaşma şikayetiyle hastaneye kaldırılması ve Susan’ın Ocak ayında koronavirüs geçirdiği için 10 gün bir otelde karantinaya girmesi nedeniyle ameliyatlar birkaç defa ertelendi.
İşler yoluna girdikten sonra çiftler kısa bir müddet görüntülü görüşme yaptı fakat son testler için ameliyatlardan birkaç gün evvel hastanede buluşana kadar hiç birebir odada bulunmadılar. Tia, “Herkesin duygulandığı hissediliyordu lakin hepimiz bu işten kurtulacağımız için çok heyecanlıydık” diye konuştu.
HEPSİ BİRER KAHRAMAN
Ameliyatları gerçekleştiren cerrah Clark Kensinger, dört operasyonun her birinin 3-4 saat sürdüğünü ve rastgele bir komplikasyon olmadan tamamlandığını söyledi.
Kensinger, “Organ bağışçılarının hepsi birer kahraman ve bu hadise bilhassa eşsiz ve çok hoş. Zira iki mükemmel hasta yalnızca öykülerini paylaşarak hayat kurtaran bağışlara imza atmış oldular” dedi.
19 Mart’ta gerçekleşen ameliyatların üzerinden geçen müddette, Tia ve Susan insanları organlarını bağışlamaya özendirmek için konuşmalar yapmaya başladı. Öykülerinin anlatıldığı ve hastane tarafından hazırlanan bir görüntü toplumsal medyada epeyce tanınan oldu.
Susan, “Bu yalnızca bir nezaket kıssası. Sohbet edip bir iş arkadaşınıza elinizi uzatmak nazik bir hareketti. Her şey iki kişinin iyi beşerler olmasıyla başladı. Artık insanlara birebirini kendilerinin de yapabileceğini anlatmak istiyoruz” diye konuştu.
“BİZ ARTIK BİR AİLEYİZ”
Rodney, eşi Tia ve iki oğluyla, Lance ise eşi Susan ve iki kızıyla birlikte uzun ve hareket dolu bir ömür geçirmeyi umduğunu belirtti.
Rodney geçen yıl ofis tuvaletinde kan kümelerinden bahsetmeye karar veren eşine sonsuza kadar minnettar kalacağını söyledi.
Lance ise, “Kendimi kusursuz hissediyorum. 10 yıldır hiç bu kadar iyi olmamıştım. Hayatımı yaşamam için bana verilen bu yeni bahta dair çok heyecanlıyım” diye konuştu.
Her ne kadar çiftler ameliyatlardan sonra bir ortaya gelip nakillerin muvaffakiyetini kutlayamamış olsalar da, Tia önümüzdeki sonbahar bu açığı kapatacaklarını söyledi ve ekledi:
“Susan ve Lance Kuzey Carolina’ya gelip oğlumuzun üniversitedeki birinci futbol maçını bizimle birlikte izleyecek. Sanırım arkadaşlık basamağını atladığımızı söylemek yanlış olmaz. Biz artık bir aileyiz.”
Hürriyet
