\u0130\u015fte Amerikan ekranlar\u0131n\u0131 y\u00f6netti\u011fini \u00f6\u011frendi\u011fim \u00e7i\u011fnenemez bir kural: Ne zaman bir aynan\u0131n elinde bir makasla duran gen\u00e7 bir kad\u0131n g\u00f6rsem, bu neredeyse her zaman a\u011fza al\u0131nmayacak bir k\u0131yametin habercisidir. \u0130ster komedide ister korkuda olsun, bu g\u00f6r\u00fcnt\u00fc, yazarlar\u0131n, bu kad\u0131n\u0131n o anda i\u00e7indeki eziyet her neyse, performans\u0131n\u0131, ak\u0131l g\u00f6revlerini yoklayarak ve onu bu kendinden emin kendini yok etme eylemine s\u00fcr\u00fckledi\u011fini bilmemizi istedi\u011fimizde sinematik bir anlat\u0131m\u0131d\u0131r. .<\/p>\n

\u00dc\u00e7\u00fcnc\u00fc sezon galas\u0131nda \u201cEmily Paris’te\u201dnin ana karakterini i\u015fte b\u00f6yle buluyoruz: birlikte ya\u015famak<\/em> Paris’te, gecenin bir yar\u0131s\u0131 aynan\u0131n \u00f6n\u00fcnde durmu\u015f, aln\u0131na d\u00fc\u015fen p\u00fcr\u00fczl\u00fc, \u00fclkede bir tutam sa\u00e7\u0131 kesmeden \u00f6nce kendi kendine m\u0131r\u0131ldan\u0131yordu. Do\u011fum en derin korkusuyla y\u00fczle\u015fmeye zorland\u0131\u011f\u0131n\u0131 g\u00f6rd\u00fc\u011f\u00fc bir kabustan sars\u0131larak yola: kendi ba\u015f\u0131na bir karar vermek zorundad\u0131r.<\/p>\n<\/div>\n<\/div>\n